Bazen yoruluyor insan. Aslında söyleyecek onlarca sözü varken susuyor.
Bu yorgunluk öyle bir şey ki ne parmağını kaldırmaya yetiyor gücüm, ne
dudağımı kıpırdatabiliyorum bu aralar. Ne de sesim cıkıyor isyan
ettiklerime.
Kelimeler boğazımda bile düğümlenemiyor. Boğazıma kadar gelemiyolar ki. Coğu cümle bile olamıyor.. peşpeşe sıralanmış kelimeler halin de kalıyorlar..
Kelime kolyesi? Sonu yok, başı yok, sıralı alakasız ama tamamen beni anlatan. Nasıl bir cümleydi bu? Bunu bile kuramadım. İşte böyle, yorgunluk zor şey hemşirem..
Otursanda geçmiyor bu yorgunluk, kitap okuyunca da gececeği yok gibi. Tatile çıkmakta işe yaramıyor. Aralıksız film izlemek istiyorum, konusuna, sözlerine, karakterlerine dikkat etmeden. Sadece izlemek. Biraz olsun aklımı meşkul etmek için.
Kelimelerle başım dertte bu ara. Damla damla yaş olup aklasalar gözlerimden, Eş anlamlıları bırakmıyorlar bu sefer peşimi. Rakam değil ki bunlar büyükten kücüğe sıralasam. Ya da carpsam bölsem eşitliğin öbür tarafına sıfırı kondursam. Çarpalarına ayırsam.. belki bişeye benzerler.
Olmadı dimi? İşe yaramadı. Kelime bu ona rakam muamelesi edemezsin. Alırverir aklını, bulanıklaşır kalırsın. Kendini ifade etmeyi bırak sıradan cümleler bile kuramazsın.
Oysa ki Güzel cümleler kurardım ben yorgun değilken. Pek inci gibi de olmazdı ama midye dolma gibi sevdirirdi kendini kelimelerim. Biraz limon sıktık mı üzerine ımm tatından yenmez cümleler dans edersi o bembeyaz kağıtta. Renklendirmeye, süslemeye, acıklamaya gerek kalmaz herkes kendini bulurdu sonu gelmeyen, bitmek tükenmek bilmeyen hatıra defterlerimde. Sayfalarca yazar, saatlerce konuşur, kalbim carpıntı yapana kadar gülümserdim. Bazen kendi kendime, bazen arkadaşlarla beş çayında ya da kahvaltı sonrası içilen Türk kahvesiyle. Ama en cok güveçte kuru fasülye yerken gülerdim.
Sonra bi gün yorulduğum farkettim. Biraz dinleneyim derken unumu elemiş buldum kendimi. Kurabiye kek börekte yapmaz oldum o unla.. rüzgara üfledim.. yeni insanlar tanıdım, tanıdıkca güldüm, güldükce yoruldum.
Şimdi; yorgunluğumla birlikte seyretmekteyim, ilk cümlelerine kurmaya başlayan minik gözleri ve hata yapmaktan korkmadan telaffuz ettikleri kelimeleri.
Selametle..
Kelimeler boğazımda bile düğümlenemiyor. Boğazıma kadar gelemiyolar ki. Coğu cümle bile olamıyor.. peşpeşe sıralanmış kelimeler halin de kalıyorlar..
Kelime kolyesi? Sonu yok, başı yok, sıralı alakasız ama tamamen beni anlatan. Nasıl bir cümleydi bu? Bunu bile kuramadım. İşte böyle, yorgunluk zor şey hemşirem..
Otursanda geçmiyor bu yorgunluk, kitap okuyunca da gececeği yok gibi. Tatile çıkmakta işe yaramıyor. Aralıksız film izlemek istiyorum, konusuna, sözlerine, karakterlerine dikkat etmeden. Sadece izlemek. Biraz olsun aklımı meşkul etmek için.
Kelimelerle başım dertte bu ara. Damla damla yaş olup aklasalar gözlerimden, Eş anlamlıları bırakmıyorlar bu sefer peşimi. Rakam değil ki bunlar büyükten kücüğe sıralasam. Ya da carpsam bölsem eşitliğin öbür tarafına sıfırı kondursam. Çarpalarına ayırsam.. belki bişeye benzerler.
Olmadı dimi? İşe yaramadı. Kelime bu ona rakam muamelesi edemezsin. Alırverir aklını, bulanıklaşır kalırsın. Kendini ifade etmeyi bırak sıradan cümleler bile kuramazsın.
Oysa ki Güzel cümleler kurardım ben yorgun değilken. Pek inci gibi de olmazdı ama midye dolma gibi sevdirirdi kendini kelimelerim. Biraz limon sıktık mı üzerine ımm tatından yenmez cümleler dans edersi o bembeyaz kağıtta. Renklendirmeye, süslemeye, acıklamaya gerek kalmaz herkes kendini bulurdu sonu gelmeyen, bitmek tükenmek bilmeyen hatıra defterlerimde. Sayfalarca yazar, saatlerce konuşur, kalbim carpıntı yapana kadar gülümserdim. Bazen kendi kendime, bazen arkadaşlarla beş çayında ya da kahvaltı sonrası içilen Türk kahvesiyle. Ama en cok güveçte kuru fasülye yerken gülerdim.
Sonra bi gün yorulduğum farkettim. Biraz dinleneyim derken unumu elemiş buldum kendimi. Kurabiye kek börekte yapmaz oldum o unla.. rüzgara üfledim.. yeni insanlar tanıdım, tanıdıkca güldüm, güldükce yoruldum.
Şimdi; yorgunluğumla birlikte seyretmekteyim, ilk cümlelerine kurmaya başlayan minik gözleri ve hata yapmaktan korkmadan telaffuz ettikleri kelimeleri.
Selametle..
Yorumlar
Yorum Gönder