Yazıncak

Kim demiş hacı, hoca, medyum, falcı, kırık çıkıkçı ve bilimum işe çare bulan dayılar yengeler bir bizde var diye? Öyleleri var ki, daha profesyonel, daha çağa ayak uydurmuş... İşte bir başka üfleyen, iş, aşk, para, mevki, eğitim, aile sorunlarına kökten çözüm getiren hocalarımızın bol yazım hatalı (burada bilerek yapıldığını sandığımız bir özensizlik var; çok özenli olursa inandırıcılığını yitirir gibi bir kaygı var galiba), kelepir hizmet ilanları... Sıkıntısı olanlara duyurulur.

Şişe biriktiremiyoruz bari fotoğraflarını biriktirelim. Bir de peçete biriktirme adeti vardı eskiden. Ben de pek çok cins şeyin yanında DOS oyunları biriktirirdim bilgisayarda. En son güncelleme: 25 Ağustos 2013.

Ağıza yapışan, dişleri kamaştıran o kıvam. Cins cins zararlı katkı maddeleri, "meyve özlü" ama meyvesiz içerik. Anılar ve Yumiyum.

Bir şemsiyenin altında yürümüştük seninle yağarken yağmur. Kirpiklerimize kadar ıslatan yağmur gözlerimizdeki aşka ulaşamamıştı. Biz seninle yetiştiğimiz son vapurda denizi aşka boğmuştuk gözlerimizle. Ve deniz aşkımızla sonsuz olup yayılmıştı dünya ya. Artık denizin ulaştığı her yer aşk, denizin ulaşabildiği her yer gözlerindi. Ve ben şimdi ne zaman bir deniz kenarından geçsem gözlerini yeşili dalga olup vuruyor gönlüme. İstanbul, sahil şehri, deniz şehri gönlümün. Gözümün görebildiğine sen, yüreğimin sevebildiğine sevgi. İstanbul her tarafı sen gözümde, attığım her adımda bir kez daha seviyorum seni. İstanbul duyur sesimi ona de ki. “çok özlemiş seni, dön geri”. Vakitlerden bir ağustos ayı. Zamanlardan onbeşi bugün. Bugün denizi göremedim gözlerimde dalgalar hafiflemiş, rüzgar sesini götürmüştü yüreğimden. Duymaya çalıştıkça uzaklaştı sesin ve ilk sesini kaybetti aşkım. Oysa ne çok severdim sesini, adımı anınca dudakların sesin yankı olurdu, yüreğime çarptıkça çoğal...

aslı arası bir sarma mı sadece? o sarma zeytinyağı parlıyor, içi kimbilir nasıl baharlı, ince uzun sarılmış o sarma... orada börekler var, karpuzlar, zeytinler var, salatalar , turşular... tanıdık su bardakları, örtüler, özel günlerde kıyılan servis tabakları var...

insanı hapseden bazen kendisi... üzerindeki "kendi" elbisenle kendini "kör" ediyorsun. aynı zamanda şuh, çekici, sadece bir parça kumaş var üstünde. hani bıraksan özgür gibi. ve renkli de aslında seni kapatan kumaş, biraz mavi , ilk bakışta "güzel" bile gösteriyor seni. ama gösterdiği şey sen misin, gördüğümüz sen misin, yoksa renkli bir kumaş mı? gözlerini göremiyoruz ki, nasıl bileceğiz seni?

Saat 02.42, Ağustos'un 8'i. Her gece olduğu gibi, kirpiklerimin arasına yerleşmesi için uyku perilerini bekliyordum. Bir türlü karşılaşamadığım, ama her gece tanışmayı beklediğim peri yine gelmemişti. Uyku perisi diyorum, çünkü uyku ile tanışamadım. Tanışsaydım eğer, küçük bir kız çocuğu iken hiç sevmediğim-sevemediğim ama şu sıralar bana sevimli gelen,hatta kendimi minnacık hissettirmeyi başaran masal kahramanlarına sığınmazdım.

   Bir sigara yakıp tabureye oturdum. Çalışma odam iki adımlıktı. Bir masa ki tüm odayı kaplıyordu, üzerinde mavinin tüm tonları ve büyüklü küçüklü fırçalarla doluydu. Yerlerde sayısını bilemediğim kadar desen vardı, üzerine sıçramış mavilikler ve kırmızılıklar ayrı bir hava katmıştı desenlere.  Gözlerim desenlerde gezinirken, bir anda durdum; uzun zamandır tanıdığım,özlediğim,uykularımı kaçıran gözlerle karşılaştım. Gözleri maviydi,vücudu maviydi,elleri maviydi;yattığı yatak mavi,yastık mavi,duvar maviydi,tüm oda maviydi. O sırada elimi birşey ısırır gibi oldu,gözlerimi ellerime çevirdim.Yaktığım sigara bitmiş ve sonundaki kor parmaklarımın arasına yerleşmeye başlamıştı.İstemsiz şekilde bıraktım izmariti , desenler yanmasın diye düşünmeden çıplak ayağımı bastım izmarite.Ayağım yanmış olmalıydı,fakat hissetmiyordum.Ayağımı bastırdıkça bastırıyor,ben bastırdıkça ayağım izmariti daha da fazla eziyordu. Tekrardan mavili odaya döndüm, girdim odaya.Duvarda mavi ve kasvetli ...

Maman dit "travailler c'est bien" Bien mieux qu'être mal accompagné Pas vrai ? Où est ton papa ? Dis-moi où est ton papa ? Sans même devoir lui parler Il sait ce qui ne va pas Ah sacré papa Dis-moi où es-tu caché ? ... * Papaoutai , babasını isteyen (özleyen demiyorum, isteyen) bir çocuğun yakarışları. Neredeydi ki babası? Herkes çocuk yapmasını bilirdi, peki "baba" nasıl yapılırdı? * Görece yeni baba olmuş bir arkadaşım izletmişti bu klibi işteyken. Kendisini tanısanız, her şey ve hiçbir şey hakkında oturup saatlerce sohbet edebilirsiniz. Ankara'yı sevme sebeplerinden biridir kendisi, böyle güzel insanları barındırdığı için. Burada ondan bahsetmesem sızızlardı içim. "-ızızlamak", "eti süzdürüp gelmek", "makro ve mikro ekonomi", "arz talep ve insanlık dengesi"... işte bunlar hep önemli şeyler hayatta. Güleç bir baba, derin bir dost, iyi ki varsın O .

Patlıcanlı yemeklerin hastası olarak, daha önce hünkar beğendi yemediğim için kendimden utanıyorum. :( Malzemeleri:  • Dana eti • Patlıcan • Kuru soğan • Domates • Sivri biber • Domates salçası • Su • Tuz • Çiçek yağı • Karabiber Beğendisi İçin Malzemeler: • Közlenmiş patlıcan • 2 Çorba kaşığı un • Göz kararı soğuk süt • Rendelenmiş kaşar peyniri • Tuz • Karabiber • Çiçek yağı

( Yazıyı okumadan önce, şarkıyı açmanızı şiddetle tavsiye ederim. )  Film hakkında ve yazacaklarım hakkında o kadar düşündüm ki, şu an yazıncakı kapatıp filmi açasım var :) Fakat 2.kez izleyeli çok olmadı, 3. için biraz ara vermek lazım ki eski tadı yeniden alabilelim :) Film hakkında yazarken bu gülücüklerden bolca kullanacağım :) (:  Barfi şimdiye kadar izlediğim en güzel romantik komedi. Filmi izleyenlerin " Aynen yaa" dediğini duyar gibiyim. :) Barfiden önce bu yer Amelie ve Ninoya aitti; kelimeleri harcamadan sessizce sevişilebileceğini, hayatın sadece isteyerek özel kılınabileceğini Ameliden öğrendik :) Hiç konuşmadan aşık olunabileceğini, aşkın sadece saf aşka ihtiyacı olduğunu da Barfi   ve Jihlmilden :) 

Bugün şöyle soğuk bir şey olsa da içsek diye konuşurken ne alalım diye sorduğumda sağlıklı bir cevap bulamadım. Marketlerde satılan içeçeklerin çoğu glikoz şurubu, asitli ve bilmem ne aromasından oluşan yapay ve lezzetsiz şeylerdi. Ayrıca çok da pahalı şeyler. Aklıma buzlu çay yapmak geldi. Tariflere baktım, son derece basitmiş. Herhangi bir çay yaptığınız zaman eğer kalırsa dökmeyin. İçerisine biraz taze meyve sıkın, bal reçel gibi tatlandırıcı ya da şeker ilave edin ve buzluğa koyun, soğutup buzlu çay olarak içersiniz. Birkaç denemeden sonra damak tadınıza uygun tarifleri bulacağınızdan eminim. Bu yazıyı limonlu buzlu çayımı içerek yazıyorum, nefis olmuş :) Şimdiden afiyet olsun.

Ben tek başına ne yapabilirim Diye düşündü biri Ve hiçbir şey yapmamaya karar verdi Ben tek başına ne yapabilirim Diye düşündü bir öteki Ve yalnızlığının kuytuluğuna çekildi Ben tek başına ne yapabilirim Diye düşündü bir üçüncü Ve tek başına düşünmeyi sürdürdü Ben tek başına ne yapabilirim Diye düşündü yüz binler Ve tek başınalıklarını sürdürdüler Ben tek başına ne yapabilirim Diye düşündü milyonlar Milyonlarcaydılar Ve tek başınaydılar Bu arada birileri Onlar adına Karar vermekteydi Tek başına olduklarını sananlar Topluca ortadan kaldırıldılar. Ataol BEHRAMOĞLU

Genel olarak çok kitap okunmayan yazık ülkemizde, -çok kitap okumuş, okuyan, doğal olarak bu konuda kendine güveni az da olsa gelişmiş bir okuyucu olarak- kitap okuyan ya da okumaya çalışan kimseleri hep gözlemlemişimdir; diyebilirim ki, bu kimselerin bazıları çok kitap okumayan kimselerdir, bundan dolayı ne zaman bir kitap okusalar çok etkilenirler- bazen etkilenmiş gibi yaparlar-  kitabı herkese anlatma ihtiyacı, sürekli ondan konuşma isteği duyarlar,vardır böyleleri, illa ki görmüşsünüzdür, (umarım ilerleyen yıllarda bu gibi kimselerle pek karşılaşmazsınız) neyse, konu o kimseler değil, o kimselerden birinin bana geçmiş yıllarda Sabahattin Alinin,Kürk Mantolu Madonna hikayesini önermiş olmasıdır, kitabı günlerce anlat anlat bitirememiş olması, ve sonunda bana -Türk yazarları çok sevmeyen, önyargılı bana- gidip kitapçıdan Kürk Mantolu Madonnayı aldırmış olmasıdır. Kitabı bir gecede bitiren ben, önyarılarından tamamen arınmış bir şekilde günlerce kitabın etkisinde gezmiştim. A...

Meraklı olduğum bir konu ile ilgili ülkemizde yapılan haksızlıkları anlatmak istiyorum sizlere. Ülkemizde maalesef otomobil firmaları halkımıza çok büyük kazık atmakta ve bu kazık miktarı gün geçtikçe artmaktadır. Türk halkının yapısını, bilinç seviyesini çok iyi kullanıyorlar. Türkiyede'ki yüksek vergiler ve yüksek fiyatlı akaryakıt hükümet kadar otomobil firmalarının işine yarıyor. Ülkemizde bildiğiniz gibi dizel yakıt benzine göre 60kuruş civarı daha uygun. Ayrıca dizel yakıt kullanan bir araç benzinli bir araca göre daha az yakıt tüketmektedir. Dolayısı ile dizele olan talep ülkemizde daha fazla. Dizele olan yüksek talepten dolayı otomobil firmaları dizel araçların fiyatını anormal bir şekilde arttırmaya başladı. Örneğin, Toyota corolla 1.33 life benzinli 45.400tl, Toyota corolla 1.4 life dizel 58.900tl. vw golf 1.2 tsi comfortline 48.300tl, vw golf 1.6 tdi comfortline 61.000tl. Gördüğünüz gibi dizel kazığı 13.500tl leri bulmakta. Aralarında maliyet farkı çok azd...

Selam olsun bu yazımı okuyan güzel insanlara, Bizim yollarımız neden böyle? Akp hükümetimizin en çok reklam yaptığı konulardan birisi yollar. Sürekli yaptıkları yollardan bahsediyorlar. Haklarını yemeyelim, çok güzel yollar yapıyorlar. Ama.. Ama..

Bir iletişim dersinde rastlamıştım şu kavrama: "koşullandırılmış haber", veyahut "koşullandırılmış müzik" de diyebiliriz. TV'de ana haber bültenlerinde sıkça rastladığımız fon müzikleri, aslında bizim o haber hakkında ne düşünmemiz gerektiğini önceden belirler nitelikte. Türkiye özelinde düşündüğümüzde en çarpıcı olanı, ülkede esasında düşük yoğunluklu bir savaş söz konusuyken, pkk saldırılarını acılı, hüzünlendirici müzikler eşliğinde görmek, savaşın diğer yüzünü ise, füzeleri, uçakları, tankları, tabiri caizse "gaza getiren" müzikler eşliğinde görmek. hangi tarafı "tutacağımız" önceden ne de belli, değil mi? İşte yazının konusu olan o güzel müzik, böyle hiç edilen bir müzik! atv ana haber bülteninde ekonomi haberleri eşliğinde duyduğumuz, aşina olduğumuz. Hani sanki, ekonomi hep tıkırında, borsa iner çıkar bir oyun misali, ev fiyatları yükselir şa-la-la... Halbüsü ne de güzeldir, Cezayirlilerin nane çayı (fr. the a la menthe)! üstelik...

Gözünü açtı. Sağı solu yokladı. Işığı bulmak için hep aynı zorluklar... Yastığın altındaki feneri eline aldı, daha geniş aydınlatsın diye tavana tutarak terliklerine bakındı. Köşeye gitti. Bir bardak su içti. Tezgahın üstündekilerden kendine bir ekmek hazırladı. Her seferinde yeni şeyler ekleyip daha da lezzetlisini buluyordu. Ne kadar sağlıksız olursa o kadar iyi!